دوره 1، شماره 3 و 4 - ( فصلنامه نقد کتاب تاریخ 1393 )
جلد 1 شماره 3 و 4 صفحات 44-29 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (4837 مشاهده)
مقدمه
تاریخ‌نویسی یا تاریخ‌نگاری (historiography) همان نوشتن تاریخ و بررسی روش‌های نگارش تاریخ است. تاریخ‌نویسی ایرانی و تداوم و تحول آن از زمینه‌هایی است که به دلیل دشواری‌های پژوهش در آن چندان مورد توجه پژوهشگران تاریخ قرار نگرفته است. بررسی اجمالی تاریخ‌نویسی ایران ما را به این نتیجه می‌رساند که تا پیش از دوران مشروطه تاریخ‌نویسی ایرانی سیری یکسان را طی کرده است و در این هنگام دچار تحول شده است. البته زمینه‌های بروز این تحول در تاریخ‌نویسی ایران طی دوران مشروطه در روزگار پیش از آن مهیا شده و در دوران ناصرالدین‌شاه قاجار به اوج خود رسیده بود. تغییراتی که در دوران مورد بحث روی داده موجب شده تا در دوران مشروطه تاریخ‌نویسی با تاریخ‌نویسیِ دوران کهن متفاوت باشد. آنچه در پی می‌آید بررسی نخستین اثری است که می‌کوشد تا به طرح و بررسی موضوع تحول در تاریخ‌نویسی ایرانی در این دوره بپردازد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |