دوره 4، شماره 11 و 12 - ( 3-1396 )                   جلد 4 شماره 11 و 12 صفحات 56-45 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


چکیده:   (2840 مشاهده)
اندیش هها و باورهای مذهبی قدمتی به درازای حیات بشر دارد. در مسیر مدنیت بشریاز اولین تمد نها تا به امروز، انگار هها و باورهای مذهبی با چال شها، مخالف تها وانتقادها روب هرو بود هاست. رشد و توسعۀ علم و دانش انسان در سد ههای اخیر بیش ازتمامی قرون پیشین، اندیشمندانی را بر آن داشت تا در صحت و درستی مطالب ارائ هشدهتوسط ادیان به دیدۀ تردید بنگرند و هجم هها و نقدهایی بر باورهای شک لیافته پیرامونمذاهب و حتی بنیان اصلی ادیان وارد نمایند. در ایران نیز از آغاز سدۀ نوزدهم و باآشنایی بیشتر با تمدن و فرهنگ مغر بزمین، روشنفکران ایرانی انتقادهایی را بر دینو اندیشۀ دینی وارد نمودند و با بسیاری از باورها و سنن مذهبی ایرانیان به مخالفتبرخاستند و در سوی مقابل نیز جامعۀ مذهبی به پاس خگویی در مقابل این نقدهاپرداختند. اما بیشتر این پاس خگوی یها ب هشکل ممانعت از انتشار اندیش ههای مذکور،جلوگیری از ب هطب عرسیدن آثارشان و حتی ایجاد محدودی تهایی برای خودشان بود.بدی نلحاظ بیشتر این روشنفکران نتوانستند بر افکار جامعه تأثیرگذار باشند و جریانسکولاریسم هی چگاه در معنای واقعی خود در ایران ظهور نیافت.
 
متن کامل [PDF 597 kb]   (1 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/5/1 | پذیرش: 1396/5/1 | انتشار: 1396/5/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.