دوره 4، شماره 16 - ( 5-1397 )
جلد 4 شماره 16 صفحات 196-187 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
فخری جوشانی ایمان. اسلام در آفریقای سده های میانه. فصلنامه نقد كتاب تاريخ. 1397; 4 (16) :187-196
چکیده: (1945 مشاهده)
تا حدود 1250 م، جوامع آفریقایی چارچوب سیاسی و اقتصادی خود را به طور وسیعی گسترش داده‌بودند. اسلام در ناحیه جنوب صحرا از آفریقای مدیترانه ای تا سواحل اقیانوس اطلس گسترش یافته بود. نخستین روابط آفریقای سده میانه با اروپا که متکی بر برده داری بود از قرن 14 آغاز شد. پیش از شروع تاریخ این دوره، یعنی در اواسط قرن 13 م، قاره آفریقا در هیچ زمینه ای اهمیت ویژه ای نداشت، اما مراکز مسلمانان در این مقطع زمانی، تغییرات گسترده و مهمی پیدا کرد. در مصر، ممالیک، در تونس و سرحدات شرقی مصر، حفصیان، در مغرب و مراکش، دولت رو به زوال موحدون و در جنوب افریقیه، شاهان کانم 1 توانستند قدرت خود را تا ظهور و قدرت یابی عثمانیان استوار نگهدارند. اما سایر مناطق آفریقا تا این زمان مسکوت مانده بود و از آن جز سفر سیاحان و شرح سفر خود، اطلاعی در دست نبود. با این حال در سال 1415 م، نخست پرتغالی ها بودند که اولین برخوردارهای اروپاییان با سایر مناطق آفریقا را پدید آورند و پس از آن ها هلندی ها، اسپانیایی ها، انگلیسی ها، فرانسوی ها و بلژیکی ها وارد این قاره شدند. بدین ترتیب اسباب دخالت و نفوذ اروپاییان در قلب آفریقا و مناطق جنوبی آغاز شد.
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/7/4 | پذیرش: 1397/7/4 | انتشار: 1397/7/4
دریافت: 1397/7/4 | پذیرش: 1397/7/4 | انتشار: 1397/7/4
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |