دوره 4، شماره 11 و 12 - ( 3-1396 )
جلد 4 شماره 11 و 12 صفحات 156-143 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
کارگر اسفندآبادی خدیجه، رحیمی آرزو. پرورش افکار. فصلنامه نقد كتاب تاريخ. 1396; 4 (11 و 12) :143-156
چکیده: (1811 مشاهده)
مرکز تجمع آرما نها » سازمان پرورش افکار که آینۀ تما منمای آمال حکومت رضاشاه و نظام بود، ایدئولوژی یکسا نسازی فرهنگی را م دنظر « و برآیند نهایی فعالیت فرهنگی داشت و لاجرم با نگاهی تمرکزگرا و اقتدارطلبانه به امور و شئونات اجتماعی م ینگریست، یعنی قائل به اعمال نظر ی کجانبۀ از بالا به پایین با زور و اجبار، ب یتوجه به‌نیازهای طبقات اجتماعی بود. درنتیجه این آینۀ پندار با آشوب زمانه تیره شد و در پی حملۀ متفقین به ایران و فروپاشی نظام رضاشاهی در 1320 فروریخت. در نیمۀ دوم سال 1321 کانون هدایت افکار که کارش منحصراً سخنرانی برای رجال دولتی بود و ظاهراً تا سال 1326 دوام داشت، تأسیس شد که البته موضوع سخن ما نیست.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |