چکیده: (2481 مشاهده)
نویسندگان در این کتاب با سه رویکرد سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در دو مقطع کلی قبل و بعد از حملۀ مغولان به جهان اسلام، به بررسی روند تاریخ تشیع در آذربایجان در طول هشت قرن پرداخت هاند. در مقطع اول که مقارن با حکومت امویان و عباسیان بود هاست، شیعیان امامیه، اسماعیلیه و زیدیه بیشتر در قالب فعالی تهای فرهنگی به حیات خود ادامه دادند. در این مقطع، تنها اسماعیلیان موفق شدند در قرن چهارم هجری حکومت شیع همسلک آل مسافر را در آذربایجان ب هوجود آورند. دورۀ دوم با سقوط خلافت عباسی تا تشکیل دولت صفویه مصادف بود هاست. در این دوره با تشکیل حکومت ایلخانان و تمایل غازا نخان و ب هویژه سلطان محمد خدابنده به تشیع، و متعاقباً نقش نخبگان فرهنگی شیعه و حضور تصوف و عرفان شیعی در آذربایجان، شیعیان امامیه توانستند حضوری فعال در عرصۀ اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در آذربایجان ایفا کنند که تداوم این روند، به رسمیت تشیع در آذربایجان در دورۀ صفویه انجامید.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1396/5/3 | پذیرش: 1396/5/3 | انتشار: 1396/5/3