TI - PT - JOURNAL ARTICLE TA - htybr JN - htybr VO - 4 VI - 16 IP - 16 4099 - http://htybr.faslnameh.org/article-1-353-fa.html 4100 - http://htybr.faslnameh.org/article-1-353-fa.pdf SO - htybr 16 AB  - تا حدود 1250 م، جوامع آفریقایی چارچوب سیاسی و اقتصادی خود را به طور وسیعی گسترش داده‌بودند. اسلام در ناحیه جنوب صحرا از آفریقای مدیترانه ای تا سواحل اقیانوس اطلس گسترش یافته بود. نخستین روابط آفریقای سده میانه با اروپا که متکی بر برده داری بود از قرن 14 آغاز شد. پیش از شروع تاریخ این دوره، یعنی در اواسط قرن 13 م، قاره آفریقا در هیچ زمینه ای اهمیت ویژه ای نداشت، اما مراکز مسلمانان در این مقطع زمانی، تغییرات گسترده و مهمی پیدا کرد. در مصر، ممالیک، در تونس و سرحدات شرقی مصر، حفصیان، در مغرب و مراکش، دولت رو به زوال موحدون و در جنوب افریقیه، شاهان کانم 1 توانستند قدرت خود را تا ظهور و قدرت یابی عثمانیان استوار نگهدارند. اما سایر مناطق آفریقا تا این زمان مسکوت مانده بود و از آن جز سفر سیاحان و شرح سفر خود، اطلاعی در دست نبود. با این حال در سال 1415 م، نخست پرتغالی ها بودند که اولین برخوردارهای اروپاییان با سایر مناطق آفریقا را پدید آورند و پس از آن ها هلندی ها، اسپانیایی ها، انگلیسی ها، فرانسوی ها و بلژیکی ها وارد این قاره شدند. بدین ترتیب اسباب دخالت و نفوذ اروپاییان در قلب آفریقا و مناطق جنوبی آغاز شد. CP - IRAN IN - LG - eng PB - htybr PG - 187 PT - YR - 2018