تشریع، شورا و بیعت از آموزه‌های مهم دین اسلام است. تشریع آن است که شارع مقدس برای آن حکمی به صورت خاص و عام تعیین کرده است، ولی آن چه با سکوت گذشته یا مطرح نبوده است، از شمول حکم شرعی خارج است. در تاریخ اسلام آن چه به شور نهاده می‌شد، کارهایی بود که حکم خاصی به لحاظ شرعی نداشت. مسلمانان حکم آن چه را که جز تعالیم دینی برخاسته از قرآن و سنت تلقی می کردند، نیازمند به تصویب یا بیعت نمی دانستند. مسلمین اگر با حکام بیعت می کردند برای انجام تعهدات و اختیارات مردم با حکومت یا به نوعی حقوق متقابل مردم  دولت بود. مقالۀ حاضر به صورت تفصیلی به این مباحث می پردازد.

 

واژه‌های کلیدی: تاریخ اسلام، تشریع، شورا، بیعت، فقه و حقوق.

متن کامل [PDF 325 kb]   (1 دریافت)