یکی از را ههای توانمندسازیِ علمی استادان، دانشجویان و پژوهشگران حوزۀ تاریخ، آمیختگی و به‌کارگیری علوم مبنایی دیگری مانند ادبیات، زبانشناسی، فلسفه، جامعه‌شناسی و روا نشناسی در تألیف آثار تاریخی است. ازاین‌روی، مورخان قادر خواهند بود به پرسش‌هاو مسائل پیچیدۀ مرتبط با رشتۀ خویش پاسخ‌های راسخی بدهند. کتاب ادبیات تاریخی و دیوان‌سالاری ایران با رویکردی میان رشته‌ای و با هدف ارتقای جزءشناسی دانش تاریخ‌نگاری نوشته شد هاست. مؤلف با استعانت از علومی که برشمردیم، مفاهیم و مصادیق اسناد تاریخی را که از متون نثر فارسی، منشآت و مکتوباتِ دیوانی، اخوانی و شرعی اتخاذ شده‌است، توانسته اثری ارائه دهد که از آن طریق با تئوری ادبیات تاریخی به‌شکل ملموس آشنا شویم. زیرا نهادهای دیوانسالار، القاب و مناصب درباری، لشکری و قضایی و نیز لغات و اصطلاحات مالی حقوقی و اجتماعی در کنار سیاق نوشته‌های پر رمز و راز، مجموع های خلق نمود هاند که برای نمونه، ما را در دوران سیص دسالۀ مغولان و تیموریان با پیچیده‌ترین اسناد و متکل فترین متون تاریخی و منشآت و ترسلات دیوانیکه توسط کاتبان سندنویس تحریر و توشیح شد ه، قرین ساخت هاست؛ آ نهم با زبانی معیار که انعکاس رفتار و کُنش جامعه و حکومت وقت را تا سرآغاز برپایی قدرت صفویه د ربرداشت هاست. بدین‌ترتیب، هدف نوشتۀ حاضر، معرفی اثری مرجع است که با قصد کمک به مفاهیم سندشناسانه و کارکرد اسناد در حوزۀ تاریخ‌نگاری مستند تدوین شده‌است.
 

واژه‌های کلیدی: ادبیاتِ تاریخی، متون نثر، دانش سندشناسی، دانش منشآت نویسی، دانشِ تاریخ نگاری، اصطلاحات دیوانی اجتماعی.

متن کامل [PDF 513 kb]   (1 دریافت)